"Το αθάνατο νερό συμβολίζει το μεγάλο και το απραγματοποίητο όνειρο των ανθρώπων όλης της γης και όλων των εποχών. Με διαφορετικές παραλλαγές, ακόμη και με διαφορετικά ονόματα, το συναντά κανείς στις δοξασίες και στα παραμύθια πολλών λαών.
... Ο πιο όμορφος και ο πιο γενναίος απ\' όλους τους Έλληνες ήρωες του Τρωικού πολέμου, όταν ήταν μικρός είχε μια εξαιρετική τύχη. Η Νηρηίδα μητέρα του Θέτις τον είχε πάρει και τον είχε βουτήξει μέσα στο νερό της Στυγός.
Η πράξη αυτή είχε σαν αποτέλεσμα για τον Αχιλλέα, ότι του μετέδωσε μια μορφή αθανασίας, γιατί ο μικρός είχε γίνει "άτρωτος"... Στο κάτω μέρος του ενός ποδιού, στη φτέρνα, βρισκόταν το μοιραίο σημείο του θανάτου. Ήταν το μέρος απ\' όπου η ανήσυχη μάνα είχε κρατήσει το παιδί της. Δεν πήγε εκεί γύρω το νερό της Στυγός, γι\' αυτό και δεν έγινε και το σημείο εκείνο "άτρωτο".
Παντογνώστης και θεός της μαντικής ο Απόλλων, γνώριζε αυτό το μυστικό. Και στην κατάλληλη στιγμή οδήγησε ίσια εκεί, στην τρωτή φτέρνα, τη σαΐτα του Πάρη. Ο όμορφος και γενναίος Αχιλλέας, ο άτρωτος και "θεοειδής" του Ομήρου, έπεσε κάτω νεκρός. Ακόμη και μ\' αυτή τη μοναδική εξαίρεση, να αξιωθεί να τον λούσουν με το αθάνατο νερό, δεν έγινε δυνατό να νικήσει τον αδυσώπητο νόμο του θανάτου...".
(Κώστα Ρωμαίου, Το αθάνατο νερό, σ. 17 και σ. 20).